Zondag 23-07-2017

Onze Amerikaanse buren hebben veel bekijks en zorgen voor veel gespreksstof. Één stel heeft geen kinderen maar wel 5 honden; een prominent aanwezige bulldog Diesel, een grote poedel Rosy en nog 3 ku…likkers Kiki, Latte en…nog eentje waar we de naam niet meer van weten. ’s Ochtends vanaf 11 uur gingen de campingstoelen mee het water in (dit voorbeeld hebben wij opgevolgd) en dan lekker zitten om met de eerste blik bier te starten (dit niet). Diesel hapte in het water naar alles wat los en vooral vast zat dus voor ons heren was het zaak om met de benen over elkaar te blijven zitten J.

’s Middags zijn we met de shuttlebus het National park Zion Canyon ingegaan en zijn we door de Narrows gelopen, een stuk waar 2 bergen bijna tegen elkaar aankomen waardoor een doorgang resteert van een meter of 5. Volgens de opgaaf zou dit een wandelingetje zijn van een uur of zo. We zagen veel mensen lopen met gehuurde rubberen uitziende schoenen met daarin een soort van neopreen sok. Nederlanders als we zijn vertrokken wij met onze wandelschoenen aan. Nou, dat hebben we geweten. Na een half uurtje wandelen kon je alleen nog verder door het water. Maar ach, het is 10 seconden vervelend als je schoenen en sokken zich vol zuigen met water, daarna maakt het niets meer uit. Uiteraard waren er mensen die probeerden op blote voeten er door heen te gaan, zonder uitzondering vielen die vroeg of laat in het water, en ja met mobieltje en dure Nikon of Canon om de nek.

Bij de ingang werd gewaarschuwd voor flash floods (bliksem vloed vrij vertaald). Het kon zo maar gebeuren dat door regenval 25 kilometer verderop de Canyon zich razendsnel vulde met water waardoor het waterpeil een meter steeg en stenen, hout en puin meevoerde. De kans daarop was op zondag ‘mogelijk’ en op maandag ‘waarschijnlijk’.